Mijn laatste week is aangebroken en deze begint verdrietig. Jitte gaat vandaag naar huis en het afscheid valt ons allemaal zwaar. Ik loop nog nasnikkend naar de fietstaxi. Ik denk nog wat zal de dag me brengen, nou de eerste 10 min van mijn reis naar m’n project was het al raak. De jongen van de fietstaxi vond het nodig om heel hard te fietsen. Halverwege is er een zijweg naar links en de auto die links af gaat is niet van plan om te stoppen, de jongen begint hard te bellen maar dat werkt niet, hij moet dus vol in de remmen en begint flink te slingeren, ik denk dat gaat mis. Het is omdat ik achterop mee rem met mijn slippers. We komen 10 cm van de auto tot stilstand. Op mijn handpalm heb ik een wondje en vraag nog heel stom aan hem gaat het? hij geeft geen antwoord zegt geen sorry en wacht tot ik weer achterop zit. Ik tril overal.
Het laatste stuk loop ik en bel dan altijd even met m’n man. Die vraagt hoe gaat het? Ik begin te janken dit was even te veel!!
De rest van de dag verloopt rustig zonder gekke dingen. Op de terugweg neem ik het laatste stukje van 15 min geen fiets, ik loop het hele stuk wel (35 min)
Vandaag is het mijn kookbeurt we hebben broccoli, sperziebonen, aardappels(voor de 1e x) en vis uit de oven. Dinsdag moet het kleine meisje van 5 wkn oud(nu pas 2200 gram)voor controle naar het zh. Ik ga natuurlijk mee, maar neem wel wat te eten mee. Het is 10.00 als we bij een soort privé zh aankomen. We wachten, er wordt bloed geprikt, we wachten en krijgen om 12:30 de bloeduitslag mee.
Catherin vertelt dat we even terug gaan om te eten en om wat spullen te pakken en dat we erna weer teruggaan. Rond 15:15 komen we aan in het andere zh waar ik vrijdag ook was. Nu gaat het erom of de bloedwaarden niet te slecht zijn en of het meisje moet worden opgenomen. Jullie vermoeden het al dit alles gaat op een slakkengang dat wil je niet weten?Inmiddels is het 16:30 en nog niet veel wijzer. Een assistent arts neemt de anamnese af en..... dat duurt lang. Dan wordt het meisje eindelijk onderzocht en willen ze haar toch opnemen. We lopen naar de afdeling en wat ik daar allemaal zie. Echt ongelofelijk een zaal met 8 stalen babybedjes in elk bed liggen 2 of 3 baby’s. Overal staan, liggen of zitten moeders of familie. Sommige hebben zuurstof en bij andere zie je een infuus in bed liggen. Wat een armoede. De zaal ernaast met oudere kinderen is nog schrijnender. Catherin vraagt of ik even bij de baby kan blijven dan kan zij een huismoeder ophalen die vannacht blijft. Inmiddels is het 17:30. Ik blijf achter lees wat en geef om 18.00 het flesje. Ik heb zeer veel bekijks omdat de baby zo klein is en ik opval vanwege mijn huidkleur ?Catherin komt terug met huismoeder Margret en brengt mij dan naar huis. Als we door de volle gangen lopen horen we een vrouw vreselijk huilen, Catherin zegt ze is net haar kindje verloren?.
Om 19.00 stap ik het huis binnen dit was me het dagje wel. Woensdag ga ik naar een ander project Children of the Nations Nursery school and feeding kijken. Leuk even wat anders. Ik wordt opgehaald met de tuktuk het laatste stuk is bijna niet te doen ik wordt letterlijk geshaked in dat ding. Bij het project wordt ik met open armen ontvangen, wat een warm welkom. Er zijn 2 klasjes (3-4 jr en 5-6 jr) ik ga bij de kindjes op de grond zitten, ze schuiven dicht tegen me aan en willen me allemaal aanraken. Om 12 uur gaan de kindjes naar huis. Er komen 2 verpleegsters om voorlichting te geven over de cholera wat in een aantal sectoren(wijken) heerst en delen vitamine en ontwormingspillen uit. Ik mag helpen en denk dat ik zomaar 400 kinderen pillen heb gegeven. Dit is een speciaal programma en ze komen dan ook regelmatig langs. Kinderen die van het feedingprogram zijn komen hier ook hun eten halen, dit gebeurt vroeg in de ochtend voor school en rond 15:00. Het gaat vaak om 500 kinderen. Heel mooi project! Maartje komt me halen en we gaan helpppp met de fietstaxi richting huis. Wat een geweldige dag. Donderdag regent het zowaar is het voor Afrikaanse begrippen fris. Ik neem heel luxe een tuktuk dan blijf ik droog? Heb koekjes bij de thee meegenomen voor de dames, ze bedanken me heel veel. Vandaag een gewone dag in m’n hoofd natuurlijk wel al met m’n afscheid bezig. Morgen rond 10.00 komt Maartje voor de eindevaluatie en neem ik afscheid van dit mooie project. Maar wat een ervaring heb ik opgedaan en wat wordt je hulp hier gewaardeerd. Vanavond ga ik voor het laatst uit eten met m’n huisgenoten. Ik vindt het ook wel weer fijn om naar huis te gaan. Xxx