bianca75.reismee.nl

Afscheid

Vrijdag aangekomen op mijn project trof ik de huismoeders op een kleed op de grond met de kindjes in de keuken aan. Ze gaven de kindjes daar de pap omdat er in de huiskamer al extra stoelen klaarstonden voor het wekelijkse gebed en zang. Er komen dan altijd mensen van de organisatie. Wat is het genieten als ze beginnen te zingen. Daarna volgt er een gebed, een lang bedank woord aan mij, zang en weer een gebed waarin ik duidelijk het middelpunt ben. Oogjes worden nat, ik slik de tranen weg. Neem afscheid van de mensen van buitenaf. Gauw nog even de dames helpen met de kindjes want rond 10.30 is dan toch echt het afscheid van de kindjes en moeders. Hierna een evaluatiegesprek waarin wordt gevraagd of ik nog verbeter punten voor het project heb. Deze geef ik natuurlijk aan maar zeg ook dat ik zoveel respect voor de huismoeders heb en al hun liefde voor de kindjes.
Hierna stap ik bij Maartje in de auto en rij een klein stukje mee, als ik dan ook van haar afscheid moet nemen komen de ingehouden waterlanders?. Ik heb een hele mooie en bijzondere tijd gehad hier in Malawi en neem alle herinneringen en leerzame ervaringen mee in m’n ??. Ik wil alle lieve mensen om me heen BEDANKEN voor hun donatie, support en lieve berichten, jullie hebben het mogelijk gemaakt dat ik dit onvergetelijk avontuur heb mogen beleven. En in het bijzonder dat mijn man en mijn kinderen mij dit avontuur ook gunde. Ben trots op ze hoe ze het thuis geregeld hebben. Al zijn ze wel weer blij dat mama straks weer meer thuis is en gaat koken?
Dit was mijn laatste blog, op het moment zit ik in het vliegtuig terug naar een rijk en koud Nederland????

Laatste week in Malawi

Mijn laatste week is aangebroken en deze begint verdrietig. Jitte gaat vandaag naar huis en het afscheid valt ons allemaal zwaar. Ik loop nog nasnikkend naar de fietstaxi. Ik denk nog wat zal de dag me brengen, nou de eerste 10 min van mijn reis naar m’n project was het al raak. De jongen van de fietstaxi vond het nodig om heel hard te fietsen. Halverwege is er een zijweg naar links en de auto die links af gaat is niet van plan om te stoppen, de jongen begint hard te bellen maar dat werkt niet, hij moet dus vol in de remmen en begint flink te slingeren, ik denk dat gaat mis. Het is omdat ik achterop mee rem met mijn slippers. We komen 10 cm van de auto tot stilstand. Op mijn handpalm heb ik een wondje en vraag nog heel stom aan hem gaat het? hij geeft geen antwoord zegt geen sorry en wacht tot ik weer achterop zit. Ik tril overal.
Het laatste stuk loop ik en bel dan altijd even met m’n man. Die vraagt hoe gaat het? Ik begin te janken dit was even te veel!!
De rest van de dag verloopt rustig zonder gekke dingen. Op de terugweg neem ik het laatste stukje van 15 min geen fiets, ik loop het hele stuk wel (35 min)
Vandaag is het mijn kookbeurt we hebben broccoli, sperziebonen, aardappels(voor de 1e x) en vis uit de oven. Dinsdag moet het kleine meisje van 5 wkn oud(nu pas 2200 gram)voor controle naar het zh. Ik ga natuurlijk mee, maar neem wel wat te eten mee. Het is 10.00 als we bij een soort privé zh aankomen. We wachten, er wordt bloed geprikt, we wachten en krijgen om 12:30 de bloeduitslag mee.
Catherin vertelt dat we even terug gaan om te eten en om wat spullen te pakken en dat we erna weer teruggaan. Rond 15:15 komen we aan in het andere zh waar ik vrijdag ook was. Nu gaat het erom of de bloedwaarden niet te slecht zijn en of het meisje moet worden opgenomen. Jullie vermoeden het al dit alles gaat op een slakkengang dat wil je niet weten?Inmiddels is het 16:30 en nog niet veel wijzer. Een assistent arts neemt de anamnese af en..... dat duurt lang. Dan wordt het meisje eindelijk onderzocht en willen ze haar toch opnemen. We lopen naar de afdeling en wat ik daar allemaal zie. Echt ongelofelijk een zaal met 8 stalen babybedjes in elk bed liggen 2 of 3 baby’s. Overal staan, liggen of zitten moeders of familie. Sommige hebben zuurstof en bij andere zie je een infuus in bed liggen. Wat een armoede. De zaal ernaast met oudere kinderen is nog schrijnender. Catherin vraagt of ik even bij de baby kan blijven dan kan zij een huismoeder ophalen die vannacht blijft. Inmiddels is het 17:30. Ik blijf achter lees wat en geef om 18.00 het flesje. Ik heb zeer veel bekijks omdat de baby zo klein is en ik opval vanwege mijn huidkleur ?Catherin komt terug met huismoeder Margret en brengt mij dan naar huis. Als we door de volle gangen lopen horen we een vrouw vreselijk huilen, Catherin zegt ze is net haar kindje verloren?.
Om 19.00 stap ik het huis binnen dit was me het dagje wel. Woensdag ga ik naar een ander project Children of the Nations Nursery school and feeding kijken. Leuk even wat anders. Ik wordt opgehaald met de tuktuk het laatste stuk is bijna niet te doen ik wordt letterlijk geshaked in dat ding. Bij het project wordt ik met open armen ontvangen, wat een warm welkom. Er zijn 2 klasjes (3-4 jr en 5-6 jr) ik ga bij de kindjes op de grond zitten, ze schuiven dicht tegen me aan en willen me allemaal aanraken. Om 12 uur gaan de kindjes naar huis. Er komen 2 verpleegsters om voorlichting te geven over de cholera wat in een aantal sectoren(wijken) heerst en delen vitamine en ontwormingspillen uit. Ik mag helpen en denk dat ik zomaar 400 kinderen pillen heb gegeven. Dit is een speciaal programma en ze komen dan ook regelmatig langs. Kinderen die van het feedingprogram zijn komen hier ook hun eten halen, dit gebeurt vroeg in de ochtend voor school en rond 15:00. Het gaat vaak om 500 kinderen. Heel mooi project! Maartje komt me halen en we gaan helpppp met de fietstaxi richting huis. Wat een geweldige dag. Donderdag regent het zowaar is het voor Afrikaanse begrippen fris. Ik neem heel luxe een tuktuk dan blijf ik droog? Heb koekjes bij de thee meegenomen voor de dames, ze bedanken me heel veel. Vandaag een gewone dag in m’n hoofd natuurlijk wel al met m’n afscheid bezig. Morgen rond 10.00 komt Maartje voor de eindevaluatie en neem ik afscheid van dit mooie project. Maar wat een ervaring heb ik opgedaan en wat wordt je hulp hier gewaardeerd. Vanavond ga ik voor het laatst uit eten met m’n huisgenoten. Ik vindt het ook wel weer fijn om naar huis te gaan. Xxx

Eind van week 4

Vandaag vrijdag dacht ik een gewone dag te beleven maar niks in minder waar. We begonnen met 17 mensen in de huiskamer aan zang en ochtendgebed. Blijft echt mooi als de dames zingen. Halverwege ben ik naar de slaapkamer gegaan zodat ik een flesje kon geven en de huismoeder bij het gebed kon zijn. Ook alvast de andere kindjes maar verschoond. Rond 12 uur vroeg Catherin of ik mee wilde naar het Z-H voor controle van de tweeling. Met nog een huismoeder achterin een snikhete auto ( gelukkig wel de raampjes open) rijden we naar het Z-H . Onderweg zie ik gewoon een man op een fiets met 4 kippen aan zijn stuur en minstens 6 achterop ?en geloof niet dat ze dood zijn.  Vorige week zag ik het zelfde maar dan met een geit?. Bij het zh  aangekomen moeten wij nog even wachten ( denk zomaar 20 min??) dan kunnen we naar binnen. Ik kijk m’n ogen uit overal gebouwtjes tuintjes ertussen en veel familie, want als je hier in een ziekenhuis ligt moet er familie mee om voor je te zorgen wassen eten enz.
Als we binnen zijn blijkt het te gaan om een HIV test. Ze weten niet zeker of de baby’s dit hebben. Ze hebben alle 2 wel medicijnen maar dat kan zijn als preventie omdat de moeder ws HIV heeft. Na een prikje in de grote teen stoppen ze heel klungelig bloed in een buisje. Nu 2 uur wachten op de uitslag?. Het is 14.00 dus dat wordt een latertje. Voel ook goed dat ik om 10.00 maar 1 cracker op heb. Er is hier geen restaurant of zo. Gelukkig heb ik wel een flesje water meegenomen. Rond 16.00 komt er een dokter die vertelt dat het nog 10 min duurt. Rond half 5 is dan eindelijk de uitslag er. Een van de kindjes heeft HIV de ander niet. Er moeten nog medicijnen gehaald worden bij de apotheek en daar moeten we ook wachten. Welja de Mw van de apotheek heeft zeker geen haast en loopt wel 4x weg ook maakt ze nog een praatje met een bekende. Om 17.00 kunnen we eindelijk gaan. Terug de warme auto in. De baby’s zijn echt heel zoet geweest.
Zaterdag gaan we naar het zwembad want het is heerlijk warm. ( zie een beetje op tegen de kou in Nederland ) We blijven wakker tot 24:00 omdat Barry en Jet dan weggaan. En om 03:00?staan we op om onze nieuwe huisgenoot  Wietse (20) te verwelkomen. Na wat dingen te hebben uitgelegd gaan we allemaal weer naar bed. Bij ons in de slaapkamer wordt nog even flink gegiecheld?.
Zondag gaan we naar de groente en fruitmarkt en lopen we via een wankele brug naar een 2e hands kledingmarkt. Verderop nog wat souvenirs gekocht en toen met de tuktuk naar huis. Morgen allemaal weer richting ons project, behalve Jitte want die gaat naar huis, ga haar echt missen?.

Week 4

En dan is het weer maandag en gaat m’n werkweek weer beginnen.
Het eerste stukje achterop de fietstaxi en de laatste 20 min lopen. Het is echt om 7:30 al heel warm zo’n 27 graden. Voor de bevolking is dit weer echt niet goed want de maisoogst gaat hierdoor verloren omdat het al veel te lang niet geregend heeft en dat terwijl het hier nu regenseizoen is. Gelukkig begint het in de loop van de ochtend dan toch eindelijk flink te regenen, hier zullen de boeren erg blij mee zijn. Verder gaat het zijn gangetje op mijn project, ik zie nu best verschil in huismoeders. Dinsdag heb ik niet zo’n goeie dag iets in mijn onderrug werkt niet helemaal mee waardoor ik verga van de pijn. Zeker als ik kindjes op de grond( op een kleed) verschoon en als ik ze eten geeft in de huiskamer wat ook op de grond gebeurt. Het opstaan geeft nogal wat problemen. Maar heb genoeg pillen bij me dus even doorbijten. Ik geef de baby’s veel de fles en ga dan in een stevige stoel zitten. In de ochtend krijgen de kindjes altijd pap maar niet alle kindjes willen daar veel van eten. De 2 moeders vinden van wel en proppen lekker door. De kinderen gillen en krijsen, dit zijn de dingen die zo tegen je eigen gevoel ingaan. Het gevolg was dat ik 1 kindje 1 1/2 later wakker maakte voor de middagmaaltijd, hem op de grond zetten en toen begon hij in een golvende beweging alles eruit te gooien. ( kon m’n broekspijp niet meer redden) was even klaar met die huismoeders.
Na het eten verschoon ik de kinderen en leg ze in bed. Tijd voor een broodje. Wat later vragen ze of ik al nsima heb geprobeerd ( lokaal eten) het is een soort deeg wat op aardappel lijkt maar waar geen smaak aan zit. Je eet het samen met wat groente met vlees erdoor heen. Hierna ga ik naar huis. In de avond gaan we uit eten ( doen we meestal 1x per week met iedereen uit het huis) Woensdag ochtend zijn beide Noorse dames ziek de 1 is zo verkouden en heeft hoofdpijn de andere is misselijk en voelt zich lamlendig, heeft later een aantal keer overgeven. Misschien toch iets met het eten van dinsdagavond. Op het project verschijnen steeds meer huismoeders en ik vraag waarom ze er allemaal zijn. Ze hebben een meeting. Oké hoe laat dan? Dat kunnen ze me niet vertellen?. Het is rond 12 uur en vraag of de meeting al begint, nee nog niet. Ik denk ach ja dat kan allemaal in Afrika. Na het middageten verschoon ik de kindjes en leg ze op bed. De 2 baby’s van nu 4 weken oud geef ik nog een restje van de fles. Dan zegt huismoeder Tia, de meeting begint. Ik denk ik blijf wel achter in de slaapkamer en ga lekker tutten met 1 baby, die ik klaarwakker mij met grote ogen aan kijkt. De rest van de kinderen slapen als een blok (wat echt bijzonder is zo met z’n alle tegelijk). Na een tijdje begint de andere baby te huilen, ik neem hem ook mee naar het matras en leg hem op m’n buik neer. Zo iedereen in dromenland ik soesel ook even weg. Om 15.10 vind ik dat het tijd is om te gaan de kindertjes zijn inmiddels wakker en wachten op een fles, dat mogen de huismoeders doen. Halverwege de terugweg loop ik langs de fietstaxi hij vraagt of ik mee wil, ik leg uit dat ik vandaag liever loop ivm mijn rug. Hij bied mij een halve gegrilde mais aan en zegt oké tot morgen. Echt lief. Halverwege kom ik een meneer van rond de 50 tegen, ik groet hem in z’n eigen taal en zo raken we aan de praat. Ik leg uit wat ik in Malawi doe en hij zegt God bless you. Ik denk als ik verder loop .... weer een bijzonder moment?
Mijn tijd gaat opschieten in Malawi. Barry en Jet gaan zaterdagavond naar huis en Jitte gaat maandag ?
Vandaag doe ik mijn ding maar vooral staand of op een stoel. Er komen weer jongeren vanuit de kerk langs en die gaan lekker met de kindjes naar buiten. Ik verzorg de baby’s en vouw 3 volle wasmanden op. Het valt me op dat er een ander schema van het eten is, ik vraag hiernaar en een huismoeder zegt dat klopt dat is gisteren besproken tijdens de meeting. ( daar zullen de kindjes blij mee zijn denk ik) Om 12.00 eten ze dus pap en dat gaat een stuk beter! Rond12.30 als ik iedereen verschoond heb ga ik naar huis, toch maar even mijn rust pakken. Als ik thuiskom vraag ik aan onze huishoudster Lukia of ik een ander matras mag want die van mij is zo ingezakt. We wisselen samen het matras en verschonen gelijk m’n bed. Vanavond is het mijn kookbeurt en ik hoop ?dat er stroom is want ik heb nl de oven nodig. En wat denken jullie...... geen stroom toch maar overgestapt op plan B qua eten? inmiddels is het 20.00 en zitten we heerlijk te smoren met de kaarsen aan en de ramen dicht (voor onze muggevriendjes) en hebben we ws allemaal een koude douche?en ja koud was hij?

Xxx

Safari

Donderdag 25 januari werden we om 7:15 opgehaald door onze taxi’s om naar town te gaan waar onze bus van kiboko tour klaarstond. Nog even wat formulieren invullen en dan vertrekken we richting Zambia. Met ons reizen er nog 2 dames mee, de een komt uit Londen en de andere uit België. Het is een uur of 6/7 rijden ligt er een beetje aan hoe lang het duurt bij de grens. De rit is mooi, warm en zo af en toe hilarisch. De chauffeur stopt ongeveer 1 1/2 uur voordat we er zijn in een stadje om daar even 6 stalen kozijnen op te halen. Deze worden vastgemaakt boven op de bus. Wij wachten geduldig in een snikhete bus?
Eenmaal aangekomen bij het kamp krijgen we duidelijke instructies wat we wel en wat we niet mogen doen. Absoluut geen eten mee in de tent zelfs geen lege papiertjes, de olifanten komen hier echt op af en breken je tent open. Fijn om te weten?
Er kunnen ‘ s nachts ook nijlpaarden in het kamp lopen want ons kamp met tenten ligt aan een rivier.
Daarom is het van belang dat je altijd de gard waarschuwt zodra het donker is als je naar het toilet moet. Maar ik moet zeggen het went, heb weinig keus want als je zoveel drinkt moet je toch echt plassen?
De 1e safari begint vrijdagochtend om 6 uur. 5 uur worden we gewekt 5:30 ontbijt en daarna rijden we weg. ( mijn leven in Afrika en ook de Safari betaal ik NIET van donatiegeld ) vindt dit voor mezelf erg belangrijk om aan te geven!!! Het donatiegeld is voor mijn 5 weken werken op het project en voor de spullen die ik al heb gekocht. Wat er over is doneer ik aan mijn project. Daar hebben ze een wensenlijst en zo kunnen ze de dingen kopen of doen die nodig zijn ( bv. een huisbezoek betalen om te kijken of een kindje weer terug zou kunnen naar zijn familie)

De 1e rit is net 10 min bezig en we spotten al een luipaard, dat is echt bijzonder want die zie je meestal niet zo snel. Het is een groot park zonder hekken. De natuur is prachtig, ook de mooie vogels in verschillende kleuren. Op de foto’s zien jullie wat ik zoals tegen ben gekomen.
De ochtendrit is van 6:00-10:00 en de middagrit van 16:00-20:00
Om 11:30 is er lunch in de vorm van een warme maaltijd en om 20.00 is er dinner. We hebben de kok al gevraagd of hij met ons mee wil naar Nederland want het eten is zo lekker daar kan ik zelfs niet aan tippen. De rest van de ritten zijn super mooi, al die beesten van zo dichtbij zien...... ik kom hier zeker terug maar dan wel met Peet, Sanne en Evan!!!
Zondagochtend mogen we tot 6:00 uitslapen daarna ontbijt en dan terug voor het ‘gewone’ werkleven in Lilongwe waar ik ook weer veel zin in heb.

Vervolg op mijn project

Het is al weer maandag en ik begin de nachtmoeders buiten te helpen met de was. Flesje geven en toen leek het dat er een overdracht zou zijn maar iedereen was druk en dus begon de dag. Kindertjes verschonen en aankleden en nog even vermaken in hun slaapkamer. Het nieuwe buitenkleed wat ik vrijdag samen met Catherin gekocht heb gaat naar buiten op het gras. Heel de ochtend zijn de kindjes en baby’s heerlijk buiten geweest daarna verschonen en lekker slapen. Je merkt echt veel verschil als ze zijn buiten geweest, alle kindjes vallen als een blok in slaap. Ik eet m’n brood schrijf stukje blog help nog even mee na het slaapje en ga daarna naar huis. Vanavond is het mijn kookbeurt.
Dinsdag help ik tot 9.30 mee om de kinderen te verzorgen waarna ik met Catherin naar de winkels toe ga. Ze heeft een lijstje gemaakt met wat ze nodig hebben in het huis. Bij het eerste winkelcentrum koop ik 2 plastic manden ( voor speelgoed op te ruimen ) en een garde om de babyvoeding klaar te maken ( hebben wij gewoon allemaal in de la liggen) nou daar dus niet.
We gaan naar een ander winkelcentrum en koop daar 2 wipstoeltjes. Ook lopen we nog 15 min( in 33 Gr)naar een textielwinkel om stof te kopen voor gordijnen. Buiten zitten er mannen met naaimachines die ouderwetse zonder stroom je gordijnen maken terwijl je wacht ?we spreken een prijs af(€12,-) voor het naaien van 12 gordijnen. En dan wachten want als je zegt dat je ze later op komt halen gaan ze eerst iets anders doen. Bijna 2 1/2 uur gewacht en geloof me het was erg warm!!! Eenmaal terug in het huis blijk ik best verbrand te zijn op mijn schouders( en dat terwijl ik juist altijd smeer, en nu niet ik wist niet dat we zo lang weg zouden blijven) ik zet de wippertjes in elkaar en krijg zoveel bedankjes van de huismoeders echt hartverwarmend#donatiegeld goed besteed. Om 15.00 haalt William de tuktuk chauffeur me op en ga ik weer terug naar town heb afgesproken met de meiden om souvenirs te kopen. ‘ s Avonds gaan we met z’n alle uit eten.
Vandaag woensdag loopt Maartje met me mee naar het project voor onze wekelijkse evaluatie. Vandaag een ‘normale’ werkdag lekker naar buiten met de kindjes. Morgen is DE dag dan gaan we op safari???zo veel zin in!!!

Weekend

Zaterdag om 7.30 vertrokken naar Senga bay. We gaan met 2 taxi’s. Het is ongeveer 2 uur rijden. Onderweg kijk ik mijn ogen uit. Er zijn best veel verschillen de een woont in een redelijk huis en de ander in een hutje met wat stenen en plastic en karton.
De mensen verkopen vooral mais, bananen, kolen, tomaten en beltegoed langs de kant van de weg. Overal zie je kleine zelfgemaakte kraampjes. De mensen vervoeren de meeste spullen per fiets, dat is echt een gek gezicht als je opeens een hok met kippen achterop ziet staan of een mega grote zak met kolen. Het uitzicht tijdens de rit is geweldig, wat een mooie natuur. Na 2 uur komen we aan bij de lodge. We slapen met z’n 5e in een soort huisje op palen en we kijken zo uit op de Lake, zo mooi.
Daarna varen we met een boot naar een eilandje waar op zich niks te doen is alleen zitten op een rots en wachten op een maaltijd met de lokale vis. Het duurde even maar het eten was heerlijk, zeker de vis.
Je zou kunnen zwemmen in het water maar je loopt het risico dat je biljarzia (worminfectie) oploopt. Dus dat doen we niet. Na het eten terug op de boot, echt heerlijk een windje want het is warm. Nog even zwemmen bij een hotel en dan klaarmaken voor het avondeten. We eten bij de lodge. Zondag na het ontbijt krijgen we een rondleiding langs de lokale bevolken, heel mooi om zien hoe ze hier leven, maar sorry, ooooo zo warm????. Na de tour, souvenirs ophalen, zwemmen en weer terug naar ‘huis’. Weer een ervaring en mooie herinnering rijker.

4e, 5e, en 6e dag bij mijn project

Vandaag woensdag stukje met de fietstaxi en de rest lopend naar het project. Gelukkig is het droog. Eenmaal aangekomen zijn alleen de nachtmoeders er en druppelen de dagmoeders één voor één binnen. Één van de kleine baby's huilt en ik mag hem een flesje geven. Inmiddels hebben de baby jongens een naam gekregen Joshua en Manuel. De huismoeders verzamelen zich in de huiskamer er worden weer liederen gezongen, gepreekt en daarna vindt er een mega lang overleg plaats (gelukkig duren die bij ons op werk niet zo lang). Aan het eind van het overleg komen er 8 meiden binnen (19-22) ze hebben een blik babyvoeding bij zich voor het huis. Ze komen uit verschillende staten van de USA en reizen via de kerk 9 maanden rond om bij projecten langs te gaan. Ze vertellen dat ze voor 6 weken in Malawi zijn en dat ze hierna naar Equador reizen. Ze schijnen 1x per week langs te komen om te 'helpen'voor 2 uurtjes, best lastig want niet alle kindjes vinden het leuk en ik moet er ook even aan wennen want dan heb ik dus minder te doen, en voor iedereen die mij kent is dat niks voor mij. Om 11 uur komt Winnie de mw van de administratie binnen, ze vertelt me dat ze de rekening van het water is wezen betalen. Ze legt uit dat ze dit 1x per maand doet d.m.v. het uitschrijven van een cheque. Om 11:30 komt Maartje (coördinatrice)van Doingooog langs voor een evaluatie. Sommige dingen vind ik echt lastig, ik moet de moeders vaak vragen of ik wat voor ze kan doen. Rond 15:00 ga ik naar huis.
Het is donderdag en het wordt al gewoon als om 6:15 de wekker gaat. Vanmorgen was ik nog niet zo goed wakker, ik ging water koken op ons extra gasstelletje terwijl er gewoon stroom was en ik dus de waterkoker aan had kunnen zetten, zo zie je maar het went snel om met minder stroom om te kunnen gaan. Ik begin een beetje aan het ochtendritme van mijn project te wennen. Nog even met Catherin gesproken over de achtergronden van de kinderen. Ze liet me foto's zien van een meisje die erg ziek en sterk vermagerd is binnengebracht ze wisten niet precies hoe oud ze was (misschien 6 mnd) Dit meisje kwam met haar moeder of iemand anders (dat weten ze niet )ergens langs waar EEN oma buitenzat. Die mw vroeg aan die oma of ze even gebruik mocht maken van haar toilet en of ze het meisje even wilde vasthouden. Daarna is die mw gewoon verdwenen en liet het meisje achter. Vandaag komen er weer 8 meiden via dezelfde kerk kijken/kindjes vermaken, ook zij blijven ongeveer 2 uur. Ik ga veel naar de slaapkamers om de baby's de fles te geven en vraag of ik nog wat kan doen. Gelukkig krijg ik een grote mand met wasgoed om op te vouwen, mijn hemel wat een luiers!!! Een jongetje van 11 maanden is al een aantal dagen aan de diarree en overgeven, maar elke keer krijgt hij toch gewoon te eten en te drinken en gooit dat er vervolgens er weer uit echt sneu. Ze houden hem in de gaten en geven hem ors en extra vitamines. Vanmiddag wordt er toch nog een tweeling gebracht, ondanks ze vol zitten. Het zijn 2 jongetjes van 4 mnd oud, de moeder is gevonden in een bus, verward weet haar naam niet en ook niet meer waar ze woont en is haar baby's frisdrank aan het geven. Iedereen is druk in de weer om extra ruimte te creëren, kleren en voeding te regelen. Ik heb zoveel respect voor de huismoeders, ze werken zo hard. Hun nachtdienst is hier van 16:00 tot 8:00 maar meestal wordt dat later ,echt zo lang! Ik ga vandaag met een voldaan gevoel naar huis heb veel voor de moeders kunnen betekenen.
Vrijdag aangekomen zijn de nachtmoeders nog druk in de weer met de was. Ik help mee om buiten de was op te hangen ( wat echt kletsnat is maar door de warmte hier snel droogt). Daarna help ik om nog een was uit het water te halen beetje uit te wringen en op te hangen. Het ophangen doe ik alleen zodat de nachtmoeders even kunnen douchen voordat er gezongen en gepreekt wordt. Dit gebeurt op vrijdag met meer mensen van buitenaf. Als ze gaan zingen is dit zo intens en mooi maakt veel indruk op me. Het gebed gebeurt in een kring met elkaars handen vast, iedereen bid hardop voor zichzelf en dit duurt wel 7-10 min achter elkaar. Daarna wenst iedereen elkaar goedendag. Hierna is er nog een overdracht en kan het werken beginnen. Rond 10.00 wordt er een groot kleed op de veranda gelegd en brengen we de kindjes naar buiten. We geven ze eten en drinken maar daarna wordt ik veel alleen gelaten en krijg ik om de beurt de kleine baby's in mijn handen met een flesje. Dan kom je soms handen te kort zeker als er 1 kindje rondloopt met diarree wat al op haar beentjes zit (en waar nog meer zal ik jullie besparen). Ik leg de baby netjes dik ingepakt op een kussen en neem het kindje met diarree mee aan haar arm naar binnen. Ik leg uit aan de moeders dat het nou toch wel een beetje te veel werk is (heb maar 2 handen). Na een tijdje ga ik toch even kijken hoelaat het is ...12:55 vandaar dat mijn maagje knort. Ik had in de ochtend afgesproken met Catherin dat we vandaag een buitenspeelkleed gingen kopen en vraag of we nog gaan. Om 13:15 stappen we in haar auto (bloedheet) en rijden naar de winkel. We zoeken een mooi kleed uit. Ik betaal en dat geeft echt een super gevoel want ze zijn hier echt heeeeel blij mee. Catherin brengt mij nog even naar huis, wat vroeger dan normaal maar we krijgen les in Chichewa. Wat een moeilijke taal is dat. Hierna begint ons weekend. We gaan met z'n 7e naar Senga bay erg veel zin in. xxx