Vrijdag aangekomen op mijn project trof ik de huismoeders op een kleed op de grond met de kindjes in de keuken aan. Ze gaven de kindjes daar de pap omdat er in de huiskamer al extra stoelen klaarstonden voor het wekelijkse gebed en zang. Er komen dan altijd mensen van de organisatie. Wat is het genieten als ze beginnen te zingen. Daarna volgt er een gebed, een lang bedank woord aan mij, zang en weer een gebed waarin ik duidelijk het middelpunt ben. Oogjes worden nat, ik slik de tranen weg. Neem afscheid van de mensen van buitenaf. Gauw nog even de dames helpen met de kindjes want rond 10.30 is dan toch echt het afscheid van de kindjes en moeders. Hierna een evaluatiegesprek waarin wordt gevraagd of ik nog verbeter punten voor het project heb. Deze geef ik natuurlijk aan maar zeg ook dat ik zoveel respect voor de huismoeders heb en al hun liefde voor de kindjes.
Hierna stap ik bij Maartje in de auto en rij een klein stukje mee, als ik dan ook van haar afscheid moet nemen komen de ingehouden waterlanders?. Ik heb een hele mooie en bijzondere tijd gehad hier in Malawi en neem alle herinneringen en leerzame ervaringen mee in m’n ??. Ik wil alle lieve mensen om me heen BEDANKEN voor hun donatie, support en lieve berichten, jullie hebben het mogelijk gemaakt dat ik dit onvergetelijk avontuur heb mogen beleven. En in het bijzonder dat mijn man en mijn kinderen mij dit avontuur ook gunde. Ben trots op ze hoe ze het thuis geregeld hebben. Al zijn ze wel weer blij dat mama straks weer meer thuis is en gaat koken?
Dit was mijn laatste blog, op het moment zit ik in het vliegtuig terug naar een rijk en koud Nederland????