2e en 3e dag op mijn project

Maandag om 7.30 naar het project gelopen, het was toen al 26 graden best warm. Eenmaal aangekomen zat er al een huismoeder met een aantal kindjes om haar heen in de ‘huiskamer/speelkamer’ ik kon gelijk helpen met het geven van een soort pap vrij stevig van structuur en de geur kon ik ook niet echt thuisbrengen. Hierna worden de kindjes gewassen en vermaak ik de rest die achter blijft. Ook wordt er een grote mand met wasgoed op het speelkleed gestort dus kan ik mijn handjes laten wapperen. Hierna is het tijd voor fruit/fles en na een klein half uurtje komt daar ook een een of ander goedje achteraan wat warm is en waar na navragen iets van pap vis en vitaminen in zit ze noemen het porich. De kindjes komen echt niks te kort qua eten. ( ze worden echt goed verzorgd) er is alleen wel ruimt voor meer kindjes ( nog een kamer van 5) maar daar is geen geld voor. Aan speciale voeding voor de kleine baby’s en vitaminen is ook behoefte. De rest van de dag wordt ik best veel alleen gelaten want de moeders zijn druk bezig met het verzorgen van de kleine baby's. Ze hebben extra vocht nodig en medicijnen ivm een infectie. Tegen 15:00 ga ik weer richting huis lopen. 's Avonds hebben de noorse meiden voor ons gekookt, noedels met veel groente echt heerlijk. We gaan redelijk optijd slapen want de wekker loopt om 6.15 af. En we zijn wel eens wakker in de nacht, van de haan en van een hele irritante blaffende hond (soms wel 4 uur achter elkaar)
Dinsdagochtend toch maar het eerste stukje van mijn route met de fietstaxi afgelegd (0,40) en daarna nog 20 min gelopen. Bij aankomst waren er al 3 kindjes in de huiskamer een huismoeder en Catherin het hoofd. Met Catherin over de baby's gesproken hoe het met ze gaat en wat er allemaal gedaan moet worden als de kindjes ziek zijn. Het babymeisje van 3 weken oud is ook haar moeder verloren en heel ziek geweest omdat ze is geboren in een zeer arm gedeelte van Lilongwe en de hygiene daar erg slecht is. De moeder woonde te ver van het ziekenhuis. Het meisje begint nu wat op te knappen en lag me vanmorgen met grote ogen aan te kijken. Op het moment weegt ze 2 kilo, net zoveel als toen ze geboren is. Ik heb wat speeltjes meegenomen, de kindjes beginnen er gelijk mee te spelen. Ook heb ik al 1 gehaakt konijntje meegenomen om te laten zien en gevraagd of ik de andere ook mee mocht nemen. Catherin vond het erg leuk en tuurlijk mocht ik ze meebrengen. Ik heb gevraagd wat ze zoal nodig hebben in het huis en uitgelegd dat ik donatiegeld te besteden heb en het erg fijn zou vinden als ze er wat van kunnen kopen wat ze ECHT nodig hebben. Er werd aangegeven dat er behoefte is aan een plastic buitenspeelkleed zodat de kinderen dan wat vaker naar buiten kunnen. Nu is er niets voor en kun je de kindjes niet zomaar op de veranda of in het gras leggen. We hebben afgesproken om daar een keer samen voor naar de winkel te gaan. Na ons gesprek begonnen ze een aantal liederen te zingen, echt heel mooi en vrolijk. Af en toe kwam er een huismoeder en een klusjesman bijzitten en begon er een soort ochtendgebed (denk ik) Na het gebed was er een soort overdracht van de nacht naar de dag, de dames deden dit zo zachtjes dat ik er niks van kon verstaan (en nee ik ben niet doof aan het worden) Na de overdracht dacht ik oke nu zijn ze klaar en gaan we beginnen met het werk, maar nee ze gingen weer verder met een soort 'werkoverleg'. Intussen was er een Nederlandse moeder met haar zoontje (9) binnengekomen, zij kwam wat speelgoed brengen omdat ze dit project kon. Het heeft denk ik wel 2 uur geduurd voordat ze het officeel af kon geven aan Catherin (typisch Afrikaans)hoef je bij ons in Nederland echt niet te proberen om iemand 2 uur te laten wachten. Om 9:15 begonnen dan toch de werkzaamheden en langzaam werden de kinderen schoon binnengebracht en kregen ze die bonenpap. Vandaag gingen de kinderen later slapen dan gisteren en ga ik even lunchen. Dit doe ik toch maar binnen want vanaf 9:00 is het af en toe met bakken aan het regenen er valt dan in een uurtje tijd meer als bij ons in een hele dag. Het koelt daardoor wel lekker af, want toen ik maandag terug liep was het 32 graden. Tot snel xxx

1e dag op mijn project

Nou dat was me het vrijdag ochtendje wel, om 9.00 aangekomen maar diegene die over de introductie ging was er nog niet. Ze was 2 baby’s halen van 1 week oud, waarvan 1 moeder overleden was en de andere moeder had het kindje achtergelaten. Verder zijn er nog 7 kindjes en 1 baby dus nu totaal 10 kindjes. Toen Maartje en ik binnenkwamen was er een groot overleg dat is altijd op vrijdagochtend. Toen dat klaar was kregen we van iedereen een hand en heeft de directrice veel verteld over het project. Binnen een uur waren alle kinderen gewassen en aangekleed en werden ze 1 voor 1 bij Maartje en mij neergezet op een groot speelkleed. De kindjes worden gewoon hangend aan een arm getild. En toen ging de mw die de administratie doet een lamp verwisselen van de ventilator die boven die kindjes hing. Ze pakte een houten stoel (waarvan de spijkers er uit kwamen) en ging er gewoon op staan, de lamp die ze er in wilde doen was werkelijk 3 x zo groot als een normale spaarlamp (ja ze hebben niet veel maar wel spaarlampen) toen weer van de wiebelstoel af en het licht testen........ gelukkig hij deed het alleen was het licht zo fel leek wel op een tl balk. Na een uur gewacht te hebben kwam de coördinatrice terug uit het ziekenhuis met de 2 baby’s. Een introductiegesprek volgde waarna Maartje mij alleen liet. Ik heb al geholpen met het vermaken van de kinderen, flesjes en eten geven en 2 kinderen verschoond, dat hier met katoenen luiers gaat. Er slapen nu op iedere kamer 5 kindjes en overdag zijn er meestal 4 huismoeders en ‘s nachts 3. Na het verschonen gaan de kinderen rusten en de huismoeders eten. Ik eet lekker buiten alleen, moet alles even laten indalen. Het blijft toch vreemd voor beide partijen zeker als je elkaars taal niet machtig bent. Gelukkig spreken ze ook Engels dus dat haal ik goed op en Chichewa ben ik aan het leren.
Mwazuka bwanji = goedemorgen, hoe gaat het
Zikomo = dank je wel
Tionana = Tot ziens
Na het eten help ik mee de was opvouwen ( niks anders als thuis) en daarna worden de 2 nieuwe baby’s voorzien van andere kleertjes. Ze zijn echt klein wegen denk nog geen 2 kilo. Één baby heeft zelfs het navelstrengstompje er nog aanzitten. Ze zijn goed aangekleed muts op 2 dekens terwijl het hier toch gauw 22/24 graden is binnen. De baby’s hebben nog geen naam. 1 mag ik een flesje geven en ligt me echt met grote ogen aan te kijken, ik denk alleen maar wat hebben wij het toch goed, dit doet toch wel wat met je. Rond 15.00 ga ik naar huis lopen (30min) het is heerlijk weer. Zaterdag komen er 2 nieuwe Noorse huisgenootjes ben benieuwd. Nu lekker weekend vieren. Maandag om 8.00 weer beginnen.
Vandaag is het dus zaterdag en slaapt iedereen lekker uit. Ik ben om 7.30 klaar wakker en besluit er toch maar rond 8.00 uit te gaan. In alle rust ontbeten (yoghurt met banaan) en lekker een boekje gelezen. Rond 9.30 druppelen de rest van de bewoners uit bed. Om 11.15 komt onze vaste tuktuk chauffeur ons ophalen om naar het crossroad hotel te gaan om heerlijk te zwemmen. Daarna nog even wat boodschappen gedaan en dan weer naar het huis om onze nieuwe Noorse gasten te ontmoeten. Hanna en Sophie zijn er al dus wij moeten overschakelen in het Engels wat hier aan tafel nogal tot wat hilarische uitspraken leid zoals: I am pissing in my pens en I swom six bans (en deze waren niet van mij!!!!) Het ijs is gebroken en er wordt heel wat afgelachen. Inmiddels is het 22.15 en hebben we gelukkig nog steeds stroom. Morgen wordt het weer een mooie dag dus denk dat we toch nog een keer het zwembad induiken voordat het regenseizoen hier verder gaat, want als het hier regent nou berg je dan maar......... Zodra ik echte wifi heb dan zal ik wat meer foto's plaatsen dit gaat via de telefoon/hotspot bijna niet. xxx

De eerste dagen

Dinsdag op woensdag goed geslapen, wel om 2.00 klaarwaker met onwijze hoofdpijn. Na wat te hebben ingenomen ben ik gelukkig toch in slaap gevallen. Best warm onder in het stapelbed en met klamoe en dekbed die er de halve nacht af heeft gelegen. Om 3.15 begon er ook nog even een haan te kraaien lang leven de oordopjes. De andere uit het huis Gerrieke (22) en een stel Barry en Jet (beide 35) gingen woensdagochtend vroeg naar hun eigen project. Jitte (19) en ik hebben lekker uitgeslapen tot 9.00. Heerlijk buiten op de veranda wakker worden met thee en brood met jam. Even een stukje rond ons compound gelopen. Om 12.15 kwam James onze vast taxichauffeur ons halen om naar het vliegveld te gaan om onze koffers op te halen, gelukkig zagen we ze gelijk al rondjes draaien op de enige band van het vliegveld. Een maal terug in het huis gauw slippers aan en met de tuktuk van William naar een winkel om inkopen te doen voor het avondeten, ik kan je zeggen dat is een hele beleving zo'n tuktuk je kijkt je ogen uit. Het eten lekker primitief klaargemaakt op een gasbrander want er is vanaf 15.00 al geen stoom meer. Het is nu 22.00 en nog steeds geen stroom. Dat wordt koud douchen. Goed geslapen en volgens mij is er vannacht heel even maar stroom geweest want mijn telefoon is niet echt vol. Dus weer geen stroom. Na het ontbijt kwam Maartje ons halen voor de citytour en gingen we eerst met de fietstaxi naar een plek waar de minibusjes stoppen. Gelukkig een fiets met kussentje ze brengen je an naar de plaats van bestemming, je moet wel eerst een prijs afspreken meestal naar wij naar toe moeten kost het 300 kwacha (0,40) De minibus brengt je naar de carplaats daar bevind zich een oude markt met fruit en doeken maar een eindje verderop zijn er ook grote supermarkten. De minibus is ook echt een beleving want ze proppen het liefst zoveel mogelijk mensen in 1 busje. Ze stoppen ook overal en als ze tussendoor moeten tanken doen ze dat gewoon met iedereen erin haast hebben kennen ze hier echt niet. Op de markt is Pieter hij staat aan het begin en als je inkopen gaat doen kun je bij hem een lijstje inleveren en dan zorgt hij tegen een mooi prijsje dat je alles hebt. Vandaag alleen wat bananen en avocado's gekocht (die 2 tot 3x zo groot zijn als bij ons).
Foto's maken is hier zeker niet vanzelfsprekend en er wordt ons ook vriendelijk verzocht dat alleen te doen met toestemming van de locals. Foto's volgen dus nog. In de middag zijn we weer terug in het huis. Jitte gaat samen met Maartje naar haar project om daar voorgesteld te worden dus ik blijf alleen achter in het huis. Heerlijk want op een of andere manier kom ik gewoon tijd te kort, ik heb nog niet eens mijn koffer uitgepakt en dat is niks voor mij. Yes er is weer stroom snel alles aan de lader. xxx

Het begin

Rond 14.15 inchecken waar het best rustig was. Maar zoals overal ook hier een zuil om in te checken. Tja en als je al 100 jaar niet op schiphol bent geweest sta je daar toch een beetje verloren zeker als die paal toch aangeeft dat er iets mis is. Oke hartslag van gemiddelde hardloper. Naar de echte balie voor een live incheck. Koffer 23,5 kilo gelukkig geen probleem want pfffff had echt niet geweten wat ik daar nog uit moest halen. Toen paspoort gegeven en dan krijg je daarna snel je boardingpassen. Maar helaas ..... kijken nog eens kijken nou zegt dat meisje dat wordt lastig. Hartslag van iemand die net 10 trappen heeft gelopen. Ik ga even naar m'n teamleidster mw want u heeft geboekt met uw getrouwde naam. Ja dus ben toch ook getrouwd???
Dat was dus niet de bedoeling geweest, nee mw u moet altijd met uw meisjesnaam boeken, maar het is geregeld. Zo dat geeft rust kan ik je vertellen.
Om 15.30 afscheid genomen en nog even verteld waar iedereen zijn cadeautje thuis kon vinden. Ik heb een lieve kaart van Diaan gekregen dat was even slikken en van Peet en de kids ook met een mooie armband erbij. Dat zijn de momenten dat het best moeilijk is om te beseffen dat je zo ver weg gaat.
Samen met Jitte (die zit ook in het Doingooodhuis) door de douane heen, jeetje zelfs mijn bergschoenen moesten uit, riem af, handen omhoog en scan over je lichaam ......clear. Voor het laatst zwaaien naar de achterblijvers en op naar het groote en onbekende avontuur.
16.35 boarden voor Munchen, klein vliegtuig 2-2 en heerlijk wat extra kleding aan om het niet koud te hebben, want in een vliegtuig kan het koud zijn. Nou in deze niet hoor het leek wel een sauna. Gelukkig een korte vlucht. Aangekomen op het vliegveld in Munchen, wat een luxe. Op zoek gegaan naar iets waar we een vette hap konden eten want het vermoeden was dat we in het vliegtuig nou niet echt een geweldige maaltijd zouden krijgen. Wat achteraf best mee viel. Ik had me ook klem kunnen zuipen want die vriendelijke sterward (zo een met dat handje) zei everyting is for free!!!
Rond 19.30 inchecken voor naar Johannesburg. Jitte zit een paar rijen voor mij dat is jammer. Maar van onze aardige steward mochten we later toch bij elkaar zitten. Helaas blijken precies onze schermpjes het niet te doen en wordt er ook omgeroepen dat we later aan zullen komen en dat de mensen met een aansluitende vlucht (zoals wij) dat misschien niet halen, maar hopen dat het vliegtuig wind mee heeft.
Een redelijke nacht gehad af en toe wat geslapen, gelezen, en muziek geluisterd. Rond 9.15 landen we gelukkig iets eerder dan gezegd werd. Maar ja dan nog optijd dat vliegtuig uit zien te komen als je bijna helemaal achterin zit. Wachten wachten en warm dat het was. We hadden al te horen gekregen dat onze bagage het volgende vliegtuig niet ging halen. De vraag is wanneer dan wel??? Ik sjouw me een breuk aan mijn rugzak die toch al gauw 9 kilo weegt. Ja jullie zullen wel denken die is gek.....dat valt wel mee, want voor zover we nu weten wordt onze bagage pas morgen bezorgd. Heb ik toch mooi een kort setje kleren, schoenen en in het klein de hele rattaplan voor douchen enz bij me. Ik hoor iedereen denken........bij bianc kan het ook niet anders. Oke om 9.35 vliegtuig uit op zoek naar de juiste gate.... in Johannesburg is het nogal groot, hup door de douane Jitte was in 5 sec klaar ik daarin tergen moest eerst lachen voor de foto, toen mijn (kleffe rechterhand op de scanplaat, daarna mijn linker hand (net zo klef) en als laatste de 2 duimen. Zal wel aan de leeftijd liggen. Stempel en rennen richting het vliegtuig. 28 graden bergschoenen aan en te veel kleren en die rugtas van 9 kilo. Gelukkig loop ik wel eens een rondje hard. Eindelijk in het warme vliegtuig op naar het vliegveld van Malawi waar de controle bij de douane (lees 6 hokjes) behoorlijk lang duurde welkom in Afrika. Een formulier ingevuld dat we morgen de koffers kunnen halen rond dezelfde tijd als vandaag. Maartje kwam ons ophalen we hebben gepind (80.000) kwacha bijna €100,- en een simkaart geregeld en toen op naar het huis.
Lieve allemaal dit was een extreem lang verhaal hoort bij het begin. Ik ga jullie van de week de rest van de indrukken en ervaringen vertellen. Voor nu ga ik slapen want ik val gewoon om xxx

Bijna

Dan is het toch echt bijna zo ver, gezonde spanning en een gek gevoel dat ik morgen toch echt in het vliegtuig richting Afrika zit. Mijn koffer heb ik inmiddels 3 x opnieuw ingepakt want deze hamsteraar denkt altijd van alles nodig te hebben. Je zal dan ook zien wat ik net uit die koffer heb gehaald net nodig te hebben. Nou ja dat is dan maar zo. De kindjes krijgen in ieder geval lieve knuffels (klik op foto's en je ziet de schatjes) Thuis heeft ieder een extra portie aandacht gekregen en zijn de laatste dingen gedaan .....ik zeg klaar voor vertrek. Morgen om 17:00 richting M�nchen en dan rond 20:30 naar Johannesburg waar we dinsdag om 08:15 (1 uur later als hier) aankomen. Dan om 10.00 richting Lilongwe waar ik om 12.20 aankom. De temperatuur is daar rond de 28 graden.

Lieve allemaal zodra er nieuws is horen jullie weer van mij xxx

Nog 2 weken

Over 2 weken is het toch echt zover, de datum van 8-1 is al in zicht op de kalender. Nog even heerlijk genieten van kerst en oud en nieuw met m'n lieve familie. M'n koffer moet ik nog wel even goed gaan inpakken want daar heb ik in de loop van tijd alles ingesmeten wat ik dacht nodig te hebben. Vorige week even naar de kringloop geweest voor wat leuke knisperboekjes en rammelaars om mee te nemen. Zaterdag voorlopig voor de laatste keer naar de training geweest van mijn hardloopgroepje bij Renergie. Anna loopt ook in mijn groep en die is voor de kindjes waar ik naar toe ga 20 konijntjes aan het haken. Zo onwijs geweldig en lief. Ik mocht er afgelopen zaterdag al 1 meenemen om te laten zien thuis. (zie foto)

De lieve reacties en donaties doen mij echt heel veel en ik besef me dan ook dat ik hele lieve mensen om me heen heb.

Van Maartje (de coördinatrice van Doingoood) kreeg ik al een mail over de 1e dagen in Malawi. Op dinsdag 9-1 word ik opgehaald van het vliegveld, daar regelen we gelijk een lokale simkaart en gaan we even pinnen. Het Doingooodhuis ligt op ongeveer 3 kwartier rijden vanaf het vliegveld. Woensdagmiddag word ik en nog een vrijwilligster door Maartje opgehaald voor een citytour. En donderdag stelt Maartje me voor bij mijn project.

Ik heb er echt heel veel zin in ben zo benieuwd naar alles.

?

Nog 2 maanden

Hallo lieve volgers,

Vandaag over 2 maanden is het dan zover, dan vlieg ik richting Malawi. Toen ik begon met alles in gang te zetten was het nog maanden weg en dacht ik dat duurt nog heel lang. Maar inmiddels is het toch echt nog maar 8 weken. De voorbereiding zijn in grote lijnen geregeld. Vliegticket geboekt, paspoort en inentingen geregeld, en vandaag mijn visum opgehaald. Nadenken wat ik allemaal mee wil hebben en wat handig is. Thuis wordt er ook goed geoefend met het sorteren van de was en bedenken wat ze gaan eten als ik weg ben. (de voorkeur gaat uit naar de hele week Sushi)

Ik wil graag de mensen die een donatie gedaan hebben onwijs bedanken, echt super lief en hartverwarmend. Tegen de tijd dat ik bijna wegga laat ik jullie weten hoeveel ik kan doneren aan mijn project House of hope.

Tot snel liefs Bianca

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Vandaag over precies 4 maanden ( 8 januari 2018) ga ik voor vrijwilligerswerk naar Malawi (Afrika) Iets wat ik van jongs af aan al gezegd heb dat ik dat ooit zou willen doen. Nooit echt mee bezig geweest omdat je een gezin hebt. Alleen begin dit jaar dacht ik waarom doen mensen dingen die ik ook wel zou willen doen. Het antwoord is heel simpel, als je je er niet in verdiept en het niet zelf gaat regelen, zal het ook nooit gaan gebeuren wat het ook is. Daar begon mijn zoektocht op internet naar vrijwilligerswerk in Afrika. Als snel kwam ik uit op de site van Doingoood, en was ook het bezoeken van een informatieavond snel geregeld. De informatie was zeer duidelijk en het gaf mijn man Peter en mij ook een veilig gevoel,  het blijft toch Afrika. Zonder de support van mijn man en kinderen kan ik niet zomaar 5 weken van huis. Na die avond heb ik me ingeschreven voor het project House of Hope. Dit is een project voor kleinschalige opvang voor jonge kinderen in nood. Er worden ongeveer 16 kinderen (de meeste zijn onder de 1 jaar) opgevangen. De kinderen worden opgevangen omdat er in de thuissituatie niet meer voor ze gezorgd kan worden. Verschillende oorzaken spelen hierbij een rol, armoede of het kindje heeft geen ouders meer. Na een jaar wordt er gekeken of het kind terug kan naar de thuissituatie of dat er pleegzorg of een adoptie gezin gezocht wordt zodat het kind een veilig thuis krijgt. Ik zal daar de huismoeders gaan ondersteunen in alle dagelijkse verzorging van de kinderen. 

Zo af en toe zal ik wat extra info geven over mijn aankomende avontuur, en tegen de tijd dat ik in Afrika ben zal ik jullie op de hoogte houden hoe het daar is.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Bianca